"Ey Âdemoğlu! İhtiyacından fazla olan malını sadaka olarak vermen, senin için iyi; vermemen ise kötüdür. İhtiyacına yetecek kadarını elinde tutmandan dolayı ayıplanmazsın. İyiliğe, geçimini üstlendiklerinden başla. Veren el, alan elden daha üstündür." (Müslim, Zekât, 97; Tirmizî, Zühd, 32)

Allah yolunda harcama (İnfak) kültürünün zarif anıtları olarak bilinen sadaka taşları, yardımlaşmanın sembolüydü. Öylesine narin düşünülmüş bir yardım vasıtası idi ki, o taşa uzatılan bir elin oraya yardım koymak için mi yoksa yardım almak için mi girdiğini bilemezdiniz.

Sadaka Taşları farklı boylarda olmakla beraber genellikle beyaz renkli taştan silindir veya dört köşe şeklinde, bir kısmı ise havuz, kovuk ve yatay, bazen de oyuklar şeklinde olurdu. Genellikle fakir, muhtaç, hasta insanların barındığı yapıların önünde, yardım, adak niyetiyle gidilen bazı tekke, dergâh, zâviye, mezarlık, türbe, sınanmış yerlerin ya da ibadet için gidilen mescit, cami gibi mabetlerin yakın çevresinde, yardımda bulunurken hastalığa bulaşma tehlikesine karşın bulaşıcı hastalığa duçar olanların bulundukları yerlerde görülmektedir.

Çok azı günümüze ulaşabildiği için sayıları hakkında kesin rakam vermek mümkün olmayan “Sadaka Taşları"nı, bugün Aydın’da Osmanlı döneminden kalan Aydın Cihanoğlu Camii ve Beylikler Döneminden kalma Alihan Oğlu İsmail Türbesi’nde görmek mümkündür.